W polskich firmach nie obserwujemy jeszcze masowych wdrożeń systemów do kooperacyjnego planowania sprzedaży, akcji marketingowych czy projektowania. Wydaje się, że w mentalności wielu menedżerów wciąż dominuje podejście, w którym informacja jest utożsamiana z władzą.

Jednak na przełomie lat 2000/2001 analitycy Gartner Group zdefiniowali na nowo pojęcie ERP, tworząc standard ERP II. To nie tylko zmiana nazwy, ale nowa jakość w informatycznym wsparciu zarządzania. Kluczowe jest tu pojęcie „c-commerce”, gdzie „c” oznacza „collaborative” – współpracę. Mówiąc w skrócie, ERP II to zestaw aplikacji, metod zarządzania, procesów, technologii i usług, wspierających zaawansowaną współpracę między firmami.

Podstawą ERP II jest otwarcie procesów biznesowych, systemów informacyjnych i informatycznych organizacji dla partnerów, dostawców i klientów. Informatycznym rdzeniem pozostają aplikacje ERP, ale rozszerzone i zintegrowane z systemami CRM, e-commerce, SCM oraz rozwiązaniami Business Intelligence.

Według Gartnera, ERP II to strategia integracji wszystkich aspektów działania firmy za pomocą technologii IT. Bazuje na ERP i rozszerza jego funkcje na zewnątrz, odzwierciedlając pozycję firmy w łańcuchu dostaw i wartości. Może być realizowane przez rozwiązania jednego dostawcy lub najlepsze w swojej klasie.

Pokonać granice organizacji

ERP II łączy klasyczne podejście ERP z paradygmatem e-businessu. Pierwsze koncentruje się na optymalizacji zaplecza firmy, drugie stawia na efektywne interakcje internetowe, mikromarketing i syndykalizację informacji. Firmy dostrzegły, że najlepsze efekty daje połączenie obu modeli, łącząc szybkość i elastyczność nowej gospodarki z klasyczną segmentacją rynku i kontrolą kosztów.

Nowy paradygmat strategiczny – firma wirtualna

Kluczowym pojęciem jest tu firma wirtualna (VE). Charakteryzuje się ona: strukturą sieciową, rozwojem kluczowych umiejętności, outsourcingiem, integracją technologii IT w komunikacji i koordynacji oraz digitalizacją procesów. To zespół firm, tworzących organizm gospodarczy, realizujący procesy od interakcji z klientem, przez projektowanie, po koordynację zadań za pomocą IT. VE staje się na czas realizacji zlecenia skonsolidowanym organizmem o strukturze sieciowej.

Początkowo kładziono nacisk na aspekty techniczne. Z czasem, gdy technologie stały się dostępne, skupiono się na organizacji i strategii. Mówi się wręcz, że VE to nie nowy rodzaj organizacji, a inny paradygmat strategiczny. Wyzwaniem jest nie technologia, ale postrzeganie partnerów, konkurentów i klientów. Firma musi zdecydować się na częściowe upublicznienie swoich planów. Wiele firm traktuje takie informacje jako poufne. Tymczasem esencją VE jest współpraca oparta na zaufaniu.

Formy wirtualnych firm

Wirtualne firmy mogą przybierać różne formy:

• Społeczności internetowe o wspólnych interesach, np. branżowe portale
• Grupy osób z różnych firm pracujące nad wspólnym celem, np. rozproszone zespoły projektowe
• Międzyfirmowe organizacje o rozproszonym środowisku wsparcia, np. firmy korzystające z outsourcingu
• Niezależne organizacje łączące się do realizacji projektu

Mogą to być organizacje komercyjne, rządowe, uniwersytety, organizacje społeczne, a nawet grupy ludzi. Przechodzenie do wirtualnej obsługi jest procesem ciągłym i powinno się mówić o stopniu wirtualizacji. Stąd próby stworzenia Indeksu Wirtualności.

Słowa kluczowe: ERP, ERP II, c-commerce, collaborative commerce, zarządzanie, optymalizacja, wirtualna firma, VE, technologie informatyczne, integracja, łańcuch dostaw, CRM, SCM, Business Intelligence, outsourcing, digitalizacja, strategia, innowacje, e-business.