Autor: crDXr5QY3J4TT

  • ERP II – narodziny nowego standardu w zarządzaniu

    ERP II – narodziny nowego standardu w zarządzaniu

    W polskich firmach nie obserwujemy jeszcze masowych wdrożeń systemów do kooperacyjnego planowania sprzedaży, akcji marketingowych czy projektowania. Wydaje się, że w mentalności wielu menedżerów wciąż dominuje podejście, w którym informacja jest utożsamiana z władzą.

    Jednak na przełomie lat 2000/2001 analitycy Gartner Group zdefiniowali na nowo pojęcie ERP, tworząc standard ERP II. To nie tylko zmiana nazwy, ale nowa jakość w informatycznym wsparciu zarządzania. Kluczowe jest tu pojęcie „c-commerce”, gdzie „c” oznacza „collaborative” – współpracę. Mówiąc w skrócie, ERP II to zestaw aplikacji, metod zarządzania, procesów, technologii i usług, wspierających zaawansowaną współpracę między firmami.

    Podstawą ERP II jest otwarcie procesów biznesowych, systemów informacyjnych i informatycznych organizacji dla partnerów, dostawców i klientów. Informatycznym rdzeniem pozostają aplikacje ERP, ale rozszerzone i zintegrowane z systemami CRM, e-commerce, SCM oraz rozwiązaniami Business Intelligence.

    Według Gartnera, ERP II to strategia integracji wszystkich aspektów działania firmy za pomocą technologii IT. Bazuje na ERP i rozszerza jego funkcje na zewnątrz, odzwierciedlając pozycję firmy w łańcuchu dostaw i wartości. Może być realizowane przez rozwiązania jednego dostawcy lub najlepsze w swojej klasie.

    Pokonać granice organizacji

    ERP II łączy klasyczne podejście ERP z paradygmatem e-businessu. Pierwsze koncentruje się na optymalizacji zaplecza firmy, drugie stawia na efektywne interakcje internetowe, mikromarketing i syndykalizację informacji. Firmy dostrzegły, że najlepsze efekty daje połączenie obu modeli, łącząc szybkość i elastyczność nowej gospodarki z klasyczną segmentacją rynku i kontrolą kosztów.

    Nowy paradygmat strategiczny – firma wirtualna

    Kluczowym pojęciem jest tu firma wirtualna (VE). Charakteryzuje się ona: strukturą sieciową, rozwojem kluczowych umiejętności, outsourcingiem, integracją technologii IT w komunikacji i koordynacji oraz digitalizacją procesów. To zespół firm, tworzących organizm gospodarczy, realizujący procesy od interakcji z klientem, przez projektowanie, po koordynację zadań za pomocą IT. VE staje się na czas realizacji zlecenia skonsolidowanym organizmem o strukturze sieciowej.

    Początkowo kładziono nacisk na aspekty techniczne. Z czasem, gdy technologie stały się dostępne, skupiono się na organizacji i strategii. Mówi się wręcz, że VE to nie nowy rodzaj organizacji, a inny paradygmat strategiczny. Wyzwaniem jest nie technologia, ale postrzeganie partnerów, konkurentów i klientów. Firma musi zdecydować się na częściowe upublicznienie swoich planów. Wiele firm traktuje takie informacje jako poufne. Tymczasem esencją VE jest współpraca oparta na zaufaniu.

    Formy wirtualnych firm

    Wirtualne firmy mogą przybierać różne formy:

    • Społeczności internetowe o wspólnych interesach, np. branżowe portale
    • Grupy osób z różnych firm pracujące nad wspólnym celem, np. rozproszone zespoły projektowe
    • Międzyfirmowe organizacje o rozproszonym środowisku wsparcia, np. firmy korzystające z outsourcingu
    • Niezależne organizacje łączące się do realizacji projektu

    Mogą to być organizacje komercyjne, rządowe, uniwersytety, organizacje społeczne, a nawet grupy ludzi. Przechodzenie do wirtualnej obsługi jest procesem ciągłym i powinno się mówić o stopniu wirtualizacji. Stąd próby stworzenia Indeksu Wirtualności.

    Słowa kluczowe: ERP, ERP II, c-commerce, collaborative commerce, zarządzanie, optymalizacja, wirtualna firma, VE, technologie informatyczne, integracja, łańcuch dostaw, CRM, SCM, Business Intelligence, outsourcing, digitalizacja, strategia, innowacje, e-business.

    Artykuł na podstawie materiałów z 2003 roku. Pewne informacje mogą być nieaktualne.

  • Globalna marka wiedzy – Międzynarodowe certyfikaty w Polsce

    Globalna marka wiedzy – Międzynarodowe certyfikaty w Polsce

    Międzynarodowe certyfikaty, takie jak ACCA czy CIMA, stają się coraz bardziej pożądane na polskim rynku pracy, szczególnie w obszarze finansów. W ogłoszeniach rekrutacyjnych coraz częściej pojawiają się wymagania dotyczące posiadania tego typu kwalifikacji. Czy to tylko trend, czy realna wartość dla specjalistów i pracodawców?

    Certyfikaty jako potwierdzenie kompetencji

    Pracodawcy poszukują pracowników z międzynarodowymi certyfikatami, ponieważ stanowią one wiarygodne i rozpoznawalne na całym świecie świadectwo określonego poziomu wiedzy. Wojciech Kryński, dyrektor zarządzający w BPP Professional Education, posiadacz tytułu FCCA, podkreśla, że certyfikaty dają pewność co do umiejętności kandydata, w przeciwieństwie do dyplomów uniwersyteckich, których jakość może być różna. „Dla globalizującego się biznesu, który musi brać pod uwagę ciągłe zmiany i posiadać pulę ludzi o tych samych umiejętnościach na całym świecie, jest to niezwykle przydatne” – wyjaśnia Kryński.

    Znaczenie certyfikatów w finansach

    W branży finansowej międzynarodowe certyfikaty mają szczególne znaczenie. Magdalena Oleksiuk z Ernst & Young Academy of Business zauważa, że specjaliści z różnych krajów muszą posługiwać się wspólnym językiem, nie tylko w sensie dosłownym. „Finanse są dużo bardziej globalne niż prawo czy marketing. Wiele przedsiębiorstw stosuje międzynarodowe standardy rachunkowości. Poza tym coraz większa liczba decyzji biznesowych opiera się na rozmaitych danych finansowych i raportach. Trzeba umieć je analizować, aby dobrze zarządzać” – mówi Oleksiuk. Wybór odpowiedniego certyfikatu zależy od planowanej ścieżki kariery. ACCA potwierdza wiedzę z zakresu rachunkowości finansowej, zarządzania finansami i audytu. CIMA koncentruje się na rachunkowości zarządczej. CFA jest przydatny dla analityków finansowych i doradców inwestycyjnych, a CIA dla audytorów wewnętrznych.

    Certyfikaty a rozwój kariery

    Posiadanie międzynarodowych certyfikatów to przede wszystkim inwestycja w wiedzę. „Pracownik po zdobyciu odpowiednich dyplomów umie skonsolidować sprawozdanie finansowe, zrobić zaawansowaną analizę NPV, przeanalizować koszty organizacji itd. Wszystkie umiejętności są w pełni praktyczne” – mówi Kryński. Dodaje, że certyfikaty ułatwiają transferowanie pracowników między różnymi krajami i działami firmy, co jest istotne w dobie globalizacji. Międzynarodowe kwalifikacje to zatem nie tylko przepustka do kariery za granicą, ale także cenny atut na polskim rynku pracy, na którym liczą się praktyczne umiejętności i potwierdzone kompetencje.

    Inwestycja w międzynarodowe certyfikaty to inwestycja w rozwój zawodowy i zwiększenie swojej konkurencyjności na rynku pracy. To szansa na zdobycie specjalistycznej wiedzy i umiejętności cenionych przez pracodawców na całym świecie.

    Słowa kluczowe: certyfikaty międzynarodowe, ACCA, CIMA, CFA, CIA, finanse, rachunkowość, rozwój zawodowy, kariera, globalizacja, rynek pracy, kompetencje, BPP Professional Education, Ernst & Young Academy of Business

  • CSR i PR: Brak pokrewieństwa, brak miłości w biznesie

    CSR i PR: Brak pokrewieństwa, brak miłości w biznesie

    Corporate Social Responsibility (CSR) i Public Relations (PR) to dwie odrębne funkcje w przedsiębiorstwie, które wydają się rywalizować o dominację. Chociaż PR często zyskuje przewagę, analiza celów i potencjału obu funkcji sugeruje, że CSR powinien być traktowany jako autonomiczna i niezależna koncepcja.

    Autor: Iwona Kuraszko

    CSR to zawsze reakcja?

    Odpowiedzialność jest nierozerwalnie związana z etyką i dialogiem. Wymaga prawdziwego porozumienia, które jest przejawem poszukiwania wzajemnych korzyści. Działania CSR są często reakcją na współczesne wyzwania ekonomiczne, społeczne i ekologiczne. Według Adamus Matuszyńskiej, istnieją dwie płaszczyzny społecznej odpowiedzialności:

    1. Przestrzeganie prawa i społecznie akceptowanych norm etycznych.
    2. Podejmowanie zadań wspierających budowanie wiarygodności organizacji i świadomości jej roli społecznej.

    Biznes reaguje na zmiany, które sam wywołuje. Reagowanie to jednak nie wszystko, powinno ono ustąpić miejsca aktywnym strategiom. Przykład firmy Nike, która musiała stawić czoła bojkotowi konsumentów po ujawnieniu informacji o złym traktowaniu pracowników w Indonezji, pokazuje, jak ważne jest proaktywne podejście do CSR. Firma ostatecznie opracowała jeden z najlepszych na świecie kodeksów etycznych, ale dopiero po kryzysie wizerunkowym. Podobnie, firmy farmaceutyczne spotkały się z oczekiwaniem reakcji na epidemię AIDS w Afryce, a producenci fast foodów są obciążani odpowiedzialnością za problem otyłości.

    Znaczenie zaufania i dialogu

    Warunkiem zaistnienia prawdziwego dialogu i współpracy organizacji z interesariuszami jest zaufanie i indywidualna, obywatelska świadomość odpowiedzialności. Każdy wnosi swój niepowtarzalny wkład w społeczeństwo. Świadome społeczeństwo obywatelskie wyraża się w polityce publicznej oraz silnych i profesjonalnych organizacjach pozarządowych, które tworzą infrastrukturę niezbędną dla spójnych działań CSR.

    Podsumowanie

    CSR i PR, choć powiązane, powinny być traktowane jako odrębne dziedziny. CSR to nie tylko reagowanie na kryzysy, ale przede wszystkim proaktywne i strategiczne podejście do budowania zaufania i pozytywnego wizerunku firmy poprzez realne działania na rzecz społeczeństwa i środowiska. Firmy, które rozumieją tę różnicę i wdrażają autentyczne strategie CSR, zyskują przewagę konkurencyjną i budują trwałe relacje z interesariuszami.

    Słowa kluczowe: CSR, PR, społeczna odpowiedzialność biznesu, etyka, dialog, zaufanie, strategia, wizerunek, interesariusze, Nike, kryzys, reputacja, organizacje pozarządowe.

    Artykuł pochodzi z magazynu CEO, czerwiec 2009.